Ηταν, λέει, μια γυναίκα που είχε μείνει έγκυος και περίμενε να γεννήσει. Πήγε στο γιατρό κι εκείνος διαπίστωσε πως περίμενε δίδυμα. Η γυναίκα ετοίμασε το παιδικό δωμάτιο με δυο κρεββατάκια, δυο ντουλαπάκια, δυο γραφειάκια, όλα διπλά, και περίμενε να γεννηθούν τα παιδάκια της...
Περάσαν οι εννιά μήνες, η γυναίκα πάει στο γιατρό, ο γιατρός της λέει «όλα μια χαρά, κυρία μου, αλλά περιμένετε να έρθει η ώρα σας να γεννήσετε.»
Πέρασε κι άλλος μήνας, πέρασε χρόνος κι άλλος χρόνος,περάσαν δυο και τρία και πέντε χρόνια, περάσαν εννιά χρόνια, η γυναίκα ακόμα είναι έγκυος, το περιεχόμενο της κοιλιάς της χαίρει άκρας υγείας, αλλά τα μωρά δεν θέλουν να γεννηθούν! Ξαναπάει στο γιατρό, εκείνος της λέει «δεν μπορώ να κάνω τπτ για να παραβιάσω το χρόνο της γέννησης, κυρία μου, τα παιδιά θα γεννηθούν όταν έρθει η ώρα τους.»
Τα χρόνια περνούσαν και η γυναίκα περίμενε να γεννήσει, η κοιλιά της μεγάλωνε, οι επισκέψεις στο γιατρό τακτικές, μια φορά το χρόνο πλέον, οι καρδιές των εμβρύων ακούγονταν να χτυπούν κανονικά, όλα μια χαρά, αλλά γέννηση γιοκ!
Κάποτε, η γυναίκα γέρασε πολύ και πέθανε, έγκυος πάντα, με μια κοιλιά τεράστια. Τότε, άνοιξαν επιτέλους να δουν τι συνέβαινε και δεν ερχόταν η ώρα της τόσα χρόνια να γεννήσει και βρέθηκαν μπροστά σε δυο ευγενικά γεροντάκια με μακριές γενειάδες, που το ένα έδινε με ευγένεια το προβάδισμα στο άλλο:
«-Μα, σας παρακαλώ, περάστε πρώτος»
«-Μα, όχι, εγώ σας παρακαλώ, περάστε πρώτος»
«-Μα, τι λέτε, προηγείστε αγαπητέ, σας παρακαλώ, περάστε πρώτος»
«-Μα, είναι αδύνατον να προηγηθώ, σας παρακαλώ, περάστε πρώτος»
«-Μα, σας παρακαλώ πάρα πολύ, περάστε πρώτος»
__________________________________
αν η παραδόξως ευγενική αυτή στάση σου θυμιζει κάτι άλλο, καλέ/ή μου αναγνώστη/τρια, ε, μυαλό είν' αυτό κι άστο να τρέχει!
Περάσαν οι εννιά μήνες, η γυναίκα πάει στο γιατρό, ο γιατρός της λέει «όλα μια χαρά, κυρία μου, αλλά περιμένετε να έρθει η ώρα σας να γεννήσετε.»
Πέρασε κι άλλος μήνας, πέρασε χρόνος κι άλλος χρόνος,περάσαν δυο και τρία και πέντε χρόνια, περάσαν εννιά χρόνια, η γυναίκα ακόμα είναι έγκυος, το περιεχόμενο της κοιλιάς της χαίρει άκρας υγείας, αλλά τα μωρά δεν θέλουν να γεννηθούν! Ξαναπάει στο γιατρό, εκείνος της λέει «δεν μπορώ να κάνω τπτ για να παραβιάσω το χρόνο της γέννησης, κυρία μου, τα παιδιά θα γεννηθούν όταν έρθει η ώρα τους.»
Τα χρόνια περνούσαν και η γυναίκα περίμενε να γεννήσει, η κοιλιά της μεγάλωνε, οι επισκέψεις στο γιατρό τακτικές, μια φορά το χρόνο πλέον, οι καρδιές των εμβρύων ακούγονταν να χτυπούν κανονικά, όλα μια χαρά, αλλά γέννηση γιοκ!
Κάποτε, η γυναίκα γέρασε πολύ και πέθανε, έγκυος πάντα, με μια κοιλιά τεράστια. Τότε, άνοιξαν επιτέλους να δουν τι συνέβαινε και δεν ερχόταν η ώρα της τόσα χρόνια να γεννήσει και βρέθηκαν μπροστά σε δυο ευγενικά γεροντάκια με μακριές γενειάδες, που το ένα έδινε με ευγένεια το προβάδισμα στο άλλο:
«-Μα, σας παρακαλώ, περάστε πρώτος»
«-Μα, όχι, εγώ σας παρακαλώ, περάστε πρώτος»
«-Μα, τι λέτε, προηγείστε αγαπητέ, σας παρακαλώ, περάστε πρώτος»
«-Μα, είναι αδύνατον να προηγηθώ, σας παρακαλώ, περάστε πρώτος»
«-Μα, σας παρακαλώ πάρα πολύ, περάστε πρώτος»
__________________________________
αν η παραδόξως ευγενική αυτή στάση σου θυμιζει κάτι άλλο, καλέ/ή μου αναγνώστη/τρια, ε, μυαλό είν' αυτό κι άστο να τρέχει!
2 σχόλια:
xaxaxa!καταπληκτικό!
Σου άρεσε, ε; Ευχαριστώ :))
Δημοσίευση σχολίου