Σελίδες

Τετάρτη 26 Αυγούστου 2009

ψάρια με μαύρα λέπια που φοράνε σαγιονάρες και μοιράζουνε γλαστράκια

..και ναι, ρε παιδι μου, παγωσα λεμε με τις φωτιες, δεν ητανε φωτιες αυτες ο βορειος πόλος στη καρδια μας ενα ψυχοπλακωμα παγερο σαν το χερι του χάρου κι ακόμα χειρότερα ήτανε λέμε, γιατί ο χάρος ερχεται ξαφνικα ενώ οι φωτιες ερχόντουσαν με προειδοποίηση, να η φωτια, να κι άλλη φωτιά, και -μην ανησυχείτε- αυτά είναι καντηλάκια, δεν υπάρχει πύρινο μέτωπο ΕΥΤΥΧΩΣ -τι ευτυχώς, μωρή; γεννημενη πυρινολόγος ή απόφοιτος πυρινολογίας είσαι και μας μπαφιάζεις με τη παρλαπιπίαση; η φωτιά δεν έχει μέτωπο, μόνο μια στοματάρα ΝΑ με το συμπάθειο και καταπίνει ό,τι βρεθεί μπροστά της και ΔΥΣΤΥΧΩΣ δεν βρηκε τις υδροφόρες μερικών δημάρχων που τις είχαν παρκαρισμένες έξω απο το σπίτι τους μη και πάθουν τπτ τα ταπεινα τους χοντροκόλα σαρκία και περιμενουν να ζησουν και να ξαναψηφιστούν λέμε, να περιμένουν, κακό δεν κανει να περιμένει ο καθένας, αρκεί να ξέρει τι τον περιμένει, όλο στο "περίμενε" και στο ένα πόδι βρισκόμαστε μέχρι να σκάσει ένα καινούργιο θεματάκι, κάνα τσουνάμι στην Ασία γιατί δε βλέπω νά'ρχεται κανένα καταδώ, η Μεσόγειος είναι ευλογημένη θάλασσα και ανήκει στα ψάρια της, στα οικολογικά ψάρια της λέμε για να συνεννοούμαστε, όχι ψάρια οτικιότι, ψάρια με μαύρα λέπια που φοράνε σαγιονάρες και μοιράζουνε γλαστράκια και να μη ξεχασω να σημειώσω πως τα ψάρια είναι μουγγά, εκτός από τα θηλαστικά φάλαινες και δελφίνια, κλπ κλπ, και μάλλον γεννήθηκα δελφίνι αν και προς φάλαινα το πάω τελευταίως με το μπαρδόν λεμε και πάλι και συγγνώμη για το κατεβατό αλλά δεν έχω άλλο τρόπο να εκδηλώνω τη σιχασιά μου, γιατί αλήθεια σιχαίνομαι -δεν υπάρχει αλλη λεξη- ίσως απέχθεια να ταιριάζει επίσης, αλλά πάλι είναι τόσοι πολλοί όσοι μου είναι απεχθείς που ψάχνομαι μη και έχω πρόβλημα, μην είμαι η εξαίρεση στο κανόνα, να μη ταιριάζω με τους σκαταπατητές, με τους βουλεψίες, με τα μορμολύκεια του ψεύδους και τους λατρευτές των μπικικινίων, πάντως θα έχετε δίκιο αν πείτε πως ο κόσμος αλλάζει, ναι συμφωνώ, όποιος δεν αλλάζει είναι καθυστερημένος, μόνο που το προς τα πού πάει αλλάζοντας έχει και αυτό τη σημασία του, αν αλλάζω δλδ πηγαινοντας απο το υπόγειο στο ρετιρέ ή από το ρετιρέ στην υπόγα και μάλλον το ασσανσέρ είναι κολλημένο λίγο παραπάνω απο τη τελευταία στάση -προς τα ΚΑΤΩ, εννοείται- και υπάρχει κίνδυνος ξεκολλώντας να παραμείνουμε εκεί κάτω, στα μεσαιωνικά στρώματα, και να μη βρίσκεται συντηρητής ανελκυστήρων να το σιάξει, επειδή κι αυτό το επάγγελμα περνάει κρίση και κανείς δεν το επιδοτεί γαμώ τη τύφλα μας λέμε μάνα γιατί δε μέ'κανες αρειανό, χάθηκε να γνωριστείς με ενα νεφελίμ..


http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_26/08/2009_326946
http://inlovewithlife.wordpress.com/2009/08/25/fight_now/

_

1 σχόλιο:

lakis είπε...

Μέσα σ' ένα μικρό παραλήρημα είπες πολλά. Κι η λέξη σιχασιά είναι όντως αυτή που ταιριάζει.