Σελίδες

Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2011

κυνηγώντας το μυαλό!

Ο κατηφορικός δρόμος του αναλογικού (πραγματικού, απτού) νομίσματος στον άυλο χώρο των αγορών δεν οδηγεί πουθενά. Η πολιτική τυπώματος νομισμάτων οδηγεί στο αδιέξοδο καταστροφής του πλανήτη. Ακόμα κι αν όλα τα δάση γίνουν χαρτί, δεν αρκούν να τυπώσουν χαρτονομίσματα, όλο το χαρτί να ανακυκλωθεί και πάλι δεν θά'ναι αρκετό! Αντί λοιπόν οι κεντρικές τράπεζες να οδηγούνται στο τύπωμα νομισμάτων για να "καλύψουν" τις αγορές (τη ζήτηση των αγορών, τις απαιτήσεις των αγορών) καλύτερα είναι ίσως να επιβληθεί κάποιος τρόπος ελέγχου των αγορών και, επειδή όμως οι τράπεζες είναι απολύτως εξαρτημένες από τις αγορές και τις λειτουργίες τους, τον έλεγχο των αγορών καλό είναι να τον ασκήσουν οι πολιτικές κυβερνήσεις του πλανήτη. Χρειάζεται νέα πολιτική ματιά και όχι οικονομικίστικα κόλπα.

Η στάση της Γερμανίας απέναντι στο πρόβλημα μοιάζει με τη στάση του υποψήφιου θύματος μπροστά στο βιαστή του, στο βιαστή που το ίδιο το θύμα έμπασε στο σπίτι του ανοίγοντάς του ευγενικά την πόρτα: αποκαλύπτει όλο και περισσότερα θέλγητρα, νομίζοντας ότι έτσι θα χορτάσει τις ορέξεις του βιαστή και θα αποφύγει το βιασμό, χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι με αυτό τον τρόπο του ανοίγει όλο και περισσότερο την όρεξη.

Εξω το ΔΝΤ από την Ευρώπη! Τώρα!

Το ύπουλο σχέδιο των ΗΠΑ (του δολαρίου των ΗΠΑ συγκεκριμένα) να εισβάλλει και να καταβροχθίσει το ευρώ (και την Ευρώπη ολόκληρη) μέσω μιας ανίερης -μη συμφωνημένης- "ένωσης", πρέπει να γίνει αντιληπτό από τους ευρωπαϊκούς λαούς και από τους κυβερνήτες τους. Η αναμενόμενη εδώ και χρόνια πτώση του δολαρίου μοιάζει με καράβι που παρασέρνει στο βούλιαγμά του όλα τα πράγματα (ανθρώπους, πλοία) που το περιβάλλουν. Αν θέλει το ευρώ να σταθεί στην επιφάνεια, πρέπει να αυξήσει την απόσταση από το καταβυθιζόμενο νόμισμα -το δολάριο- και όχι να τείνει να ενωθεί μαζί του με προξενητή το ΔΝΤ.

Εφόσον καταρρέουν τα "ισχυρά" νομίσματα, θα ακολουθήσουν σύντομα και όλα τα υπόλοιπα, όλο το νομισματικό σύστημα του πλανήτη θα καταρρεύσει, και οι συναλλαγές θα γίνονται με τρόπο άυλο, οι αγορές θα γίνουν παντοδύναμες και θα αποκτήσουν απόλυτη εξουσία, ελέγχοντας τον πλούτο αλλά και τον άνθρωπο μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια. Η πολιτική εξουσία θα είναι διακοσμητική, απλός διεκπεραιωτής των εντολών των χρηματιστηρίων, των εταιρειών αξιολόγησης και των γραφείων στοιχημάτων, θέτοντας στη διάθεσή τους τα πάντα όλα: παραγωγή, πλουτοπαραγωγικές πηγές, έμψυχο και άψυχο "υλικό".

Το πλάσμα άνθρωπος και οι αξίες του θα γίνουν αντικείμενα υποκείμενα στην παραγωγή πλούτου, μαζί με τα ορυκτά π.χ. και τα βιομηχανικά προϊόντα. Θα είναι σαν να παράγονται άνθρωποι για να τρώνε τον εαυτό τους!

Υπάρχει ακόμα χρόνος αναχαίτισης αυτής της νοσηρής πορείας. Στοπ τώρα στην υποταγή στις ορέξεις των αγορών. Ελεγχος των αγορών τώρα! Με νόμους που θα τηρηθούν στο ακέραιο. Σφράγισμα των "γραφείων" του οικονομικού φασισμού, έστω και αν αυτό εκλαμβάνεται από μερικούς ονειροπόλους ως "στέρηση της ελευθερίας". Δεν τίθεται καν θέμα ελευθερίας σε έναν επίδοξο βιαστή της.

Πρακτικά, ίσως θα πρέπει να κλείσουν τα χρηματιστήρια των χωρών της Ε.Ε. (ή και άλλων ή και μακάρι όλων των χωρών του πλανήτη) με ταυτόχρονο μηδενισμό του χρέους, να πάψει να είναι το χρέος η βάσξ του σημερινού χρήματος. Επίσης, αναδιανομή του πλούτου με τον καλύτερο δυνατό τρόποσύμφωνα με τις ανθρώπινες απαιτήσεις: υγεία, παιδεία, διατροφή, ένδυση, παροχές, κλπ. Να περιοριστεί -μακάρι και να εξαφανιστεί- η ανισότητα που έφερε τα πράγματα ως εδώ.

Να αποτελέσει η Ευρωπαϊκή Ενωση ένα φάρο πολιτισμού, ένα φωτεινό παράδειγμα προς μίμηση και όχι ένα ακόμα εξαθλιωμένο θύμα, όπως οδγείται σήμερα να γίνει.

Αν όλα αυτά θεωρηθούν ουτοπία, σκέψου μόνο πόσο ουτοπία είναι ο κόσμος όπου οδηγούμαστε, όπου το "ου τόπος" θα είναι η νέα πραγματικότητα.

Το γενικό σκεπτικό συνοπτικά: Αντί να (προσπαθούμε να) βρούμε τρόπους εξευμενισμού των αγορών, να στεόλουμε τις αγορές... ες κόρακας!
________________________
ΣΗΜ.1. επειδή κοντεύω να φτάσω στη φάση να κυνηγάω το μυαλό μου και να κινδυνεύω να μη το βρίσκω, παίρνω άδεια από τη σημαία του διαδικτύου, να λείψω τουλάχιστον εξήντα μέρες μήπως και καταφέρω να δω τα πράγματα ανεπηρρέαστη.
ΣΗΜ.2. Ελλάς Ελλήνων Εξαθλιωμένων = 3Ε
ΣΗΜ.3. πολίτης = αλάτι (λιώνει χωρίς να γνωρίζει ποιος/τίνος το φαγητό νοστιμίζει)
ΣΗΜ.4. Το λυκόφως των αρχηγών
ΣΗΜ.5. Σκέψεις για την αποσυμπίεση του χρόνου...

3 σχόλια:

kopria είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
kopria είπε...

ΠΡΟΣΟΧΗ, πρέπει να ενημερωνόμαστε.
Γνωρίζουν πολύ καλά ότι με την ανατροπή των φοροαπαλλαγών, τα νέα μέτρα 12 δισ, τον διπλασιασμό των τεκμηρίων διαβίωσης και τα απάνθρωπα χαράτσια δεν θα μπορούν να πληρωθούν από έναν λαό που θα έχει ανεργία 30-40% μισθούς των 300-400 ευρώ. Είναι παράλογο εκτός αν το δεις από την εξής σκοπιά:
Ο Παπαδήμος τις προάλλες εκεί που μίλαγε για την δημόσια περιουσία πέταξε μέσα την ιδιωτική (διεκόπει και άλλαξε θέμα ενώ αγωνιούσα να δω τι θα πει). Ο Ράιχενμπαχ είπε χθες ότι υπάρχουν 60 δις βεβαιωμένοι φόροι ή φοροδιαφυγή. Με την πολιτική που ακολουθούν θα βεβαώσει ανείσπρακτους φόρους προς την εφορία η πλειονότητα. Έτσι όταν θα βάλουν την δημόσια περιουσία σε μια ανώνυμη εταιρία για να την ξεπουλήσουν θα βάλουν και τα βεβαιωμένα χρέη προς το δημόσιο μαζί. Τότε θα κατασχεθεί μαζί και μεγάλο μέρος της ιδιωτικής περιουσίας. Έτσι θα λυθεί και το πρόβλημα του μεγάλου ποσοστού ιδιοκτησίας στην Ελλάδα.
Η κουτσή αντιπροσωπευτική Δημοκρατία, που έγινε πολιτική για κείνους που μπορούν -οικογένειες, διαπλοκή με ΜΜΕ- αλλάζει στην διαμεσολαβητική Δημοκρατία όπου η εξουσία κάθε χώρας θα διαμεσολαβεί για να εφαρμόζει τους νόμους που θα θέτει το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Δεν θα υπάρχει λαϊκή γνώμη, ανθρωπιστικά κριτήρια ή δημοκρατικές ευαισθησίες. Χαράτσι στο ρεύμα. Δεν πληρώνεις στο κόβουμε. Δεν πληρώνεις, σου παίρνουμε το σπίτι. Θα το νοικιάσεις μετά.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Κατά τη γνώμη μου δεν είναι μία συνηθισμένη κρίση (καθώς δεν προέρχεται από ενδοκαπιταλιστικές αντιπαλότητες) αλλά προέρχεται λαιμαργία και κανιβαλιστικές τάσεις των οικονομικών ελίτ. Πρακτικά όμως χρησιμοποιείται ως άλλοθι-αφορμή προκειμένου να εξαπολύσουν μία ταξική επίθεση κατά της μεσαίας τάξης.