Σελίδες

Δευτέρα 25 Σεπτεμβρίου 2017

23. ΠΡΩΤΟΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ (World War I)


Η δύναμη του χρήματος είχε συγκεντρωθεί τώρα σε τεράστια έκταση. Τώρα πλέον ήταν η ώρα για έναν πόλεμο -έναν πραγματικά μεγάλο πόλεμο- στην πραγματικότητα, τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
 
Φυσικά, για τους Κεντρικούς Τραπεζίτες, τα πολιτικά ζητήματα του πολέμου δεν μετράνε σχεδόν καθόλου, όσο η δυνατότητα κέρδους από τον πόλεμο.. και τίποτα δεν δημιουργεί περισσότερο χρέος όσο ο πόλεμος. 
 
Η Αγγλία αποτελούσε το καλύτερο παράδειγμα εκείνη την χρονική στιγμή. Κατά τη διάρκεια της περιόδου των 199 χρόνων από την ίδρυση της Τράπεζας της Αγγλίας και την ήττα του Ναπολέοντα στο Βατερλό, η Αγγλία βρισκόταν σε πόλεμο για 56 χρόνια. Και τον περισσότερο από τον εναπομείναντα χρόνο προετοιμαζόταν για πόλεμο.
 
Στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο οι Γερμανοί Ρόθτσιλντ δάνεισαν χρήματα στους Γερμανούς, οι Βρετανοί Ρόθτσιλντ δάνεισαν χρήματα στους Βρετανούς, και οι Γάλλοι Ρόθτσιλντ δάνεισαν χρήματα στους Γάλλους. Στην Αμερική, ο Τ.Π. Μόργκαν ήταν ο πράκτορας πωλήσεων πολεμικών υλικών και των Βρετανών και των Γάλλων.
 
Κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, για έξι μήνες, ο Τ.Π Μόργκαν ήταν ο μεγαλύτερος προμηθευτής όπλων στον κόσμο, ξοδεύοντας 10.000.000 δολάρια την ημέρα. Τα γραφεία του, στον αρ. 23 της Γουόλ Στριτ, ήταν γεμάτα από μεσίτες και πωλητές που προσπαθούσαν να διαπραγματευτούν συμφωνίες. Ηταν τόσο πολλοί, που η Τράπεζα αναγκάστηκε να τοποθετήσει φρουρούς σε κάθε είσοδο του κτιρίου, καθώς και στα σπίτια των συνεργατών της.
 
Πολλοί από τους τραπεζίτες της Ν. Υόρκης κέρδισαν χρήματα από τον Πόλεμο. Ο Πρόεδρος Γουίλσον διόρισε τον Μπέρναρντ Μπαρούχ επικεφαλής του Διοικητικού Συμβουλίου Πολεμικής Βιομηχανίας. Σύμφωνα με τον ιστορικό Τζέϊρνς Πέρλοφ, ο Μπαρούχ και οι Ροκφέλερ κέρδισαν περίπου 200 εκατομμύρια δολάρια κατά τη διάρκεια του Πολέμου.
 
Το κέρδος όμως δεν ήταν το μοναδικό κίνητρο. Ο Πόλεμος, για τους τραπεζίτες, αποτελούσε και εκδίκηση. Οι Αργυραμοιβοί ποτέ δεν συγχώρεσαν τους Τσάρους για την υποστήριξή τους στον Λίνκολν κατά τη διάρκεια του Αμερικανικού Εμφυλίου. Ακόμη, η Ρωσία ήταν το μοναδικό μεγάλο ευρωπαϊκό έθνος που αρνούνταν να ενδώσει στο ιδιωτικώς ελεγχόμενο κεντρικό τραπεζικό σύστημα. 
 
Τρία χρόνια μετά το ξέσπασμα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, η Ρωσική επανάσταση γκρέμισε τον τσάρο και εγκατέστησε τη μάστιγα του κομμουνισμού.
 
Ο Τζέϊκομπ Σιφφ, της εταιρείας Κουν και Λεμπ, λίγο πριν πεθάνει καυχήθηκε ότι είχε δαπανήσει 20.000.000 δολάρια για να πετύχει την ήττα του Τσάρου από τους Μπολσεβίκους. Το χρήμα έρρευσε άφθονο από την Αγγλία για να υποστηρίξει τη Ρωσική Επανάσταση. 
 
Για ποιον λόγο μερικοί από τους πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο χρηματοδοτούσαν τον κομμουνισμό, το σύστημα που αποσκοπεί ανοιχτά να καταστρέψει τον Καπιταλισμό που τους είχε κάνει πλούσιους;
Ο ερευνητής Γκάρυ Αλλεν το εξήγησε με τον εξής τρόπο:
  • “Αν κάποιος καταλαβαίνει ότι ο σοσιαλισμός δεν είναι ένα πρόγραμμα αναδιανομής του πλούτου, αλλά στην πραγματικότητα μια μέθοδος εδραίωσης και ελέγχου του πλούτου, τότε, η φαινομενικά παράδοξη προώθηση του σοσιαλισμού από πάμπλουτους ανθρώπους, δεν φαίνεται καθόλου παράδοξη. Αντιθέτως, γίνεται λογική, γίνεται το τέλειο εργαλείο των μεγαλομανών που κυνηγούν την εξουσία.
  • Ο Κομμουνισμός ή, ακριβέστερα, ο Σοσιαλισμός, δεν είναι ένα κίνημα των καταπιεσμένων μαζών αλλά της οικονομικής ελίτ.” Οπως ο Σκάουσεν το έθεσε στο βιβλίο του “Ο Γυμνός Καπιταλιστής” το 1970:
  • “Η Δύναμη από οποιαδήποτε πηγή, οδηγεί στο να δημιουργείται όρεξη για επιπλέον δύναμη… Ηταν σχεδόν αναπόφευκτο το ότι οι πλούσιοι μια μέρα θα εποφθαλμιούσαν τον έλεγχο όχι μόνο του δικού τους πλούτου αλλά και του πλούτου ολόκληρου του κόσμου.
  • Για να το πετύχουν αυτό, είναι εντελώς πρόθυμοι να ταϊσουν τις φιλοδοξίες πεινασμένων για δύναμη πολιτικών συνωμοτών, που είναι ολόψυχα αφοσιωμένοι στην ανατροπή όλων των υπαρχουσών κυβερνήσεων και κατεστημένων, από μια Κεντρική Παγκόσμια Δικτατορία.” (Cleon Skousen)
Αλλά τί θα γινόταν αν όλοι αυτοί οι επαναστάτες ξέφευγαν από τον έλεγχο και προσπαθούσαν να πάρουν τη δύναμη από τους πολύ πλούσιους;
Στο κάτω κάτω, ήταν ο Μάο Τσε Τουνγκ που εξέφρασε την άποψή του, όσον αφορά την Δύναμη, το 1938:
  • “Η πολιτική Δύναμη μεγαλώνει με την Δύναμη των όπλων.”
Ο άξονας Γουόλ Στριτ – Λονδίνου, αποφάσισε να πάρει το ρίσκο. Οι αρχικοί σχεδιαστές αποπειράθηκαν να ελέγξουν τις κομμουνιστικές επαναστατικές ομάδες, ταϊζοντάς τες με τεράστιες ποσότητες χρήματος, όταν υπάκουαν και μείωναν τα αποθέματα χρήματός τους, ή χρηματοδοτούσαν τους αντιπάλους τους σε περίπτωση που ξέφευγαν από τον έλεγχο. 
 
Ο Λένιν είχε αρχίσει να το καταλαβαίνει αυτό, αν και ήταν ο απόλυτος δικτάτορας της νέας Σοβιετικής Ενωσης, δεν κινούσε ο ίδιος τα χρηματοοικονομικά νήματα, κάποιοι άλλοι είχαν σιωπηλά τον έλεγχο της οικονομίας στη Σοβιετική Ενωση:
  • “Το κράτος δεν λειτουργεί όπως το επιθυμούσαμε. Το αυτοκίνητο δεν υπακούει. Ενας άνθρωπος είναι στο τιμόνι και φαίνεται ότι το οδηγεί, αλλά το αυτοκίνητο δεν οδηγείται στην επιθυμητή κατεύθυνση. Κινείται όπως μια άλλη δύναμη επιθυμεί.”
Ποιος είναι πίσω από αυτό; Ο αντιπρόσωπος Λούις Μακ Φάντεν, ο Πρόεδρος της Επιτροπής Νομίσματος Τραπεζών και Οίκων το 1920 και κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Οικονομικής Υφεσης τη δεκαετία του ‘30, εξήγησε το παρασκήνιο ως εξής:
  • “Το διάβα της Ρωσικής Ιστορίας έχει, πράγματι, επηρεαστεί από τις λειτουργίες των Διεθνών Τραπεζιτών… Στη Σοβιετική Κυβέρνηση έχουν δοθεί κεφάλαια από το Υπουργείο Οικονομικών μέσω του Διοικητικού Συμβουλίου της FED… που ενήργησε μέχω της Τράπεζας Chase.
  • Η Αγγλία έχει προμηθευτεί χρήματα από εμάς, μέσω των Ομοσπονδιακών Τραπεζών και τα έχει ξαναδανείσει με υψηλά επιτόκια στην Σοβιετική Κυβέρνηση… Το φράγμα του Ντιέπερ-στόρυ οικοδομήθηκε με παράνομα κεφάλαια που πάρθηκαν από το Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ από το αλλοιωμένο και διεφθαρμένο Διοικητικό Συμβούλιο της FED και τις Ομοσπονδιακές Αποθεματικές Τράπεζες.”
Με άλλα λόγια, η FED και η Τράπεζα της Αγγλίας κάτω από τις εντολές των Διεθνών Τραπεζιτών που είχαν τον έλεγχό τους, δημιουργούσαν ένα τέρας που θα τροφοδοτούσε με καύσιμα 7 δεκαετίες την πρωτοφανή Κομμουνιστική Επανάσταση και -το πιο σημαντικό- το χρέος. 
 
Σε περίπτωση που νομίζετε ότι οι Αργυραμοιβοί άφησαν να τους ξεφύγει ο έλεγχος του κομμουνισμού, το 1992 η εφημερίδα “Washington Times” ανέφερε ότι ο Ρώσος Πρόεδρος Μπόρις Γιέλτσιν ήταν αναστατωμένος επειδή η περισσότερη βοήθεια από το εξωτερικό μειωνόταν: “πήγαινε κατευθείαν στις Δυτικές Τράπεζες για εξόφληση του Χρέους”. 
 
Κανένας λογικά σκεπτόμενος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι ένας πόλεμος τόσο μεγάλος, όσο ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος, οφειλόταν σε μια και μόνο αιτία. Οι πόλεμοι είναι πολυσύνθετα πράγματα με πολλά αίτια. Από την άλλη πλευρά, θα ήταν το ίδιο ανόητο να αγνοήσει κάποιος ως την πρωταρχική αιτία του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου εκείνους που θα ωφελούνταν περισσότερο από αυτόν τον πόλεμο.
 
Ο ρόλος των Αργυραμοιβών δεν είναι μια άγρια θεωρία συνωμοσίας. Είχαν ένα κίνητρο, ένα μικρής εμβέλειας, αυτοεξυπηρέτησης, κίνητρο, όπως επίσης και μεγάλου βεληνεκούς κίνητρα πολιτικά, προώθησης Ολοκληρωτικών Καθεστώτων με τους Αργυραμοιβούς να διατηρούν την χρηματοοικονομική επιρροή για να ελέγχουν οποιουσδήποτε πολιτικούς μπορεί να αναδύονταν ως ηγέτες.
 
Στη συνέχεια, θα δούμε ποιος είναι ο τελικός πολιτικός στόχος των Αργυραμοιβών για τον Πλανήτη.
 
(από περίπου 2:11’:18’’ μέχρι το 2:18’:38’’)

Δεν υπάρχουν σχόλια: